Psychoterapia depresji

Objawy depresji

Jednak, gdy depresja się pogłębia, pojawia się więcej objawów, min. : uczucie skrajnego smutku i braku nadziei, niskie poczucie własnej wartości, poczucie winy, trudności w zapamiętywaniu i skupianiu uwagi, podminowanie lub spowolnienie, mniejsze zainteresowanie działaniami społecznymi i wypoczynkiem, problemy ze snem, odżywianiem się i seksualne, utrata energii.

Jeśli depresja przejawia się w 5 lub większej ilości ww. objawów przez okres dłuższy niż dwa tygodnie diagnozuje się ciężką depresje. Ryzyko, że ciężka depresja potrwa cale Zycie wynosi 12% u mężczyzn i 20% u kobiet (Stuart i in. 1984). W każdej chwili około 5% populacji cierpi na te chorobę: 25% tych epizodów trwa mniej niż miesiąc, dalsze 50% wraca do zdrowia w czasie krótszym niż 3 miesiące (Berti Ceroni i in. 1984). Czasem jednak rozwija się chroniczne zaburzenie depresyjne, dlatego tez tak bardzo istotne jest, aby jak najszybciej trafić do specjalisty.

Skąd się bierze depresja?

Według Becka (jednego z twórców psychoterapii depresji) można wyróżnić 3 elementy, których obecność predysponuje do depresji.

• Negatywne myśli automatyczne – „automatyczne" dlatego, że pojawiają się nagle i zazwyczaj wywołane są daną sytuacją, zdarzeniem. Np. znajomy odwołał z nami umówione spotkanie, a w głowie powstaje myśl automatyczna: „nikt nie ma dla mnie czasu". Zazwyczaj osoba przyjmuje te myśli, jako prawdziwe i w ogóle nie zastanawia się np. nad innym powodem odwołania owego spotkania.
• Błędy logiczne – są to myśli nieracjonalne, pozbawione logiki. W powyższym przykładzie mamy do czynienia z uogólnieniem, czyli na podstawie jednego odwołanego spotkania wyciągamy wniosek, że nikt już nie ma czasu.
• Depresyjny schemat – długotrwałe nastawienie na temat świata zgodnie z którym osoba depresyjna organizuje swoje życie. Schemat ten tworzy się na podstawie różnych doświadczeń życiowych. Osoby depresyjne zazwyczaj mają negatywne przekonania dotyczące siebie (np. jestem nieudacznikiem), innych ludzi (np. inni ludzie mnie odrzucą, nie jestem im potrzebny) i swojej przyszłości (np. nic mnie już dobrego nie spotka).

Psychoterapia depresji

Najczęstszą formą terapii depresji są leki przeciwdepresyjne. Jednak depresja wykazuje tendencje do nawrotu, dlatego farmakoterapia powinna być działaniem wspierającym przy psychoterapii. Kolejnym powodem, dla którego stosowanie lęków nie zawsze jest wskazane to słaba tolerancja efektów ubocznych, ponadto część leków jest niewskazana np. przy chorobach układu krążenia. Celem psychoterapii depresji jest poradzenie sobie z negatywnymi myślami, wspomnieniami i przekonaniami, które podtrzymują depresję i sprawiają, że osoba staje się podatna na przyszłe epizody.

Skuteczność psychoterapii

Psychoterapia poznawczo–behawioralna jest efektywna u wielu grup osób cierpiących na depresję. Na podstawie badań u 66% osób poddanych psychoterapii poznawczo – behawioralnej nastąpiła poprawa (Rush i in. 1977; McLean i Hakstaina 1979; Blackburn i in. 1981; Murphy i in. 1984; Beck i in. 1985; Elkin i in. 1989). U 63% pacjentów, u których zastosowano jedynie farmakoterapię nastąpiła poprawa, a u 72% pacjentów, którym zastosowano leczenie farmakologiczne i psychoterapię poznawczo – behawioralna (Blackburn i in. 1981; Murphy i in. 1984; Beck i in. 1985)

Nowym podejściem, które ma dużą skuteczność w leczeniu depresji jest metoda MBCT.